:
Yazilar
Konu Konu: HIÇ BIR ZAMAN BENI BIRAKMA!... Cevap YazYeni Konu
Yazar
Mesaj << Önceki Konu | Sonraki Konu >>
gamze günel
ziyaretci
ziyaretci


Üyelik: 01 Ekim 2003
Durum Online: Online
Mesaj: -2224
Gönderildi: 16 Haziran 2006 - 10:12 | IP Kayıtlı Alıntı gamze günel

HIÇ BIR ZAMAN BENI BIRAKMA !...

     Kimisinin en iyi dostu, sirdasi, kimisinin en koruyucu melegi, kimisinin canina can katan tek varligi, kimisinin ise en iyi ögretmenidir o ... O dedigim kisi kim mi ? O kisi adini her andigimda kalbimin küt küt attigini hissettigim biricik varligim yani annem.

     O biricik varlik, insanlarin arasinda en fedakar, en sevkatlisidir, o kalbi sevgi dolu bir sevgi kraliçesidir belki de ... Hep düsünürüm o kalbe bu kadar sevgi nasil sigmis.

     Hiç bir çocuk ben annemi sevmiyorum diye bir sey demez. Eger bunu diyen bir çocuk veya genç varsa ben ona kalpsizden baska birsey demem. Hiç bir birey kendini karsiliksiz seven ve bu yasa kadar onu büyüten annesini sevmez mi? Siz olsaniz bu kisilere ne derdiniz? Herhalde onu alnindan öpüp ödüllendirmezdiniz.

     Siz hiç dikkat ettiniz mi bilmem. Ama anneler ne kadarda sabirli. Çocuklari ne kadar yaramazlik yaparsa yapsinlar o melekler hep alttan alirlar. Bilirler çocuk bu yaramaz olacak tabi derler. Hep dislerini sikarlar ve hep bizi severler. Çünkü onlarin sevgisi tükenmez. Hiç bitmeyen mumlardir anneler.

     Bana kendini en güvende hissettigin yer neresi, diye sorarsiniz cevaplayayim: Annemin kucagi ... O sicacik kollariyla bize öyle bir sarilirlar ki insan herseyi unutur. Bir anne için en degerli sey yavrusudur. Çünkü o yavru onun bir parçasidir. Insan hiç kendi parçasina zarar verir mi? Bu nedenle en güvenli yerdir bence ana kucagi ...

     Evet arkadaslar herkesin bir ömrü vardir. Bazi çocuklar melekleri ölünce hayata küserler onlar için hayatin, yasamanin önemi kalmaz. Ama melekler onlarin aglamalarini degil gülmelerini isterler ve onlar her zaman bedenleriyle olmasa da ruhlariyla bizim yanimizdadirlar bence.

     Geçenler de Istanbul' a gittim. Bir çocukla tanistim. Daha 3 - 4 yaslarinda. O da melegini kaybetmis. Ama hala umudu var onu görmek için. Aksam gezerken basini havaya kaldirdi. Ve yildizlara : "Yildizlar yildizlar bana annemi gösterin onu çoook özledim." Kim dayanir ki bu söze gözlerim doldu, o söz kalbime dokundu. Ama ona belli etmedim.

     Iste bu küçücük çocuk simdi annesini bir kere görmek için neler yapmaz ki ... Evet arkadaslar bizde bu çocuk gibi meleklerimizi kaybedince mi onlarin degerini anlayacagiz? Bence hayir. Bence ben çok sansliyim. Çünkü annem var. Tamam onu hiç üzmüyor degilim ama o eger yanimdan giderse cennete, diye düsünüyorum ve melegimin benden ayrilmasini istemiyorum. Canim annem lütfen yanimdan hiç bir zaman ayrilma olur mu ????....      


Düzenleyen selamikaranfil Tarih: 30 Aralik 1899 - 00:00
Sayfa Başı Göster gamze günel 's Profil Bu kullanıcının diğer mesajlarını araştır gamze günel
 

  Cevap YazYeni Konu
Yazdırılabilir Sayfa Yazdırılabilir Sayfa

Foruma Git
Bu işlemi yapamazsınız: Yeni konu gönderme
Bu işlemi yapamazsınız: Konulara cevap yazma
Bu işlemi yapamazsınız: Mesajlarınızı silme
Bu işlemi yapamazsınız: Mesajlarınızı düzenleme
Bu işlemi yapamazsınız: Anket oluşturma
Bu işlemi yapamazsınız: Oy kullanma

Powered by Web Wiz Forums version 7.9
Copyright ©2001-2004 Web Wiz Guide

Sayfa yükleme süresi: 0.0938 saniye.