SEYDA ÖZTÜRK ziyaretci
Üyelik: 01 Ekim 2003
Durum Online: Online Mesaj: -2224
|
Gönderildi: 16 Agustos 2006 - 12:21 | IP Kayıtlı
|
|
|
BELDELERDEN BIRINDE, her beldede bir örnegine rastlanan zengin ama cimri bir adam vardi.
Herkesin kendisini cimri diye bilmesinden rahatsiz olan adam, bir gün o beldenin bilge kisisine gidip dert yanma ihtiyaci hissetti.
"Niye herkes benden nefret ediyor, anlamiyorum" dedi cimri.
"Halbuki, öldükten sonra malimin bir kismini hayir hasenat islerine birakacagim diye söz vermistim. Bunu duymayan da kalmadi."
Bilge kisi, adamin sözleri üzerine bir müddet sessiz kaldi. Sonra:
"Sana bir öykü anlatayim" dedi.
"Domuz ile inegin öyküsünü..."
"Tamam" dedi cimri, "anlat bakalim."
Bilge kisi öyküsüne basladi:
"Bir gün, çiftligin birinde bir domuz komsu ahirdaki inege, insanlarin
kendisini hiç sevmediginden dert yanmaya baslamis.
'Senden ise' demis, 'hep güzel sözlerle bahsediyorlar. Anliyorum; sen
onlara süt veriyorsun. Ama ben onlara daha da fazlasini veriyorum.
Insanlara etimi veriyorum, derimden ayakkabi yapiliyor. En iyi firçalar
da benim killarimdan yapilir. Hâlâ daha beni niye sevmezler, anlamiyorum?'
Inek, üzüntü içindeki domuza bir müddet öylece baktiktan sonra:
'Belki de' dostum dedi, 'sen bütün bunlari insanlara ancak öldükten sonra
verdigin halde, ben verdiklerimi hayatta iken verdigimden
|